Kırık Notlar XVII. Ve göğsünde yenibahar kokusuyla uyandın Akciğerinin üstünde İki kanat gibi umut. Ellerini tuttum. Bu dedim Ateşini düşürür şimdi. (Umudun kokusu neydi?) -Yüzüm kendine değeni unutmasın!- Yedi gün üstümde taşıyarak gül suyunu Göğü dolaştım. II. İyi ki varsınız Onunla yaşadığım anılar. Çünkü öldürerek dirilttiniz beni! Yarım kalan her şeyi biraz daha yarım bırakarak... Uyandım. Uyudum. Uyandım. O şarkı... O ad... III. -Dilim kendi söylediğini unutmasın!- Sanki unutmak ayıpmış gibi Ömür boyu kaldı bu yumru boğazımda. Sevinci Ve iyi olan her şeyi kendimden eksilterek hatırladım seni. Düştüm. Kırıldım. Parçalandıkça azaldım. Azaldıkça yenildim. (Kendimi kendimden sökersem biter belki dedim. Bilmiyorum... Öyle dedim. O kadar acıyordu ki Ancak bir şeyleri bir şeylerden sökersem biterdi bu.) IV. Ama sen Benden eksilttiğini kendine katarak gittin. Kuş ölüleri üzerinde seyrelttiğim Gözlerim... -Gözlerim gördüğünü unutmasın!- kıyıdaki adam Ocak 2015 |
zaman geçmişten aldığı resmi çizer geleceğe
sen uzağıma düşsen de
acını versene günışığıma
sesin nefesime ömür
şiiriniz sanırım şiir yazdıracak..
ilham için , güzel satırlar için çok teşekkürler.
gecikmiş tebriklerimle