BU GÜN GÜNLERDEN HÜZÜN
Bu gün günlerden hüzün
Şehrin asumanı ,gri bulutların istilasında Ayn,ımda can azar slüeti var yüzünün Dilim lal,adının lafzı çatlamış dudağımda Günah yataklarına dönmüş zavallı ruhum Bişpul,memkür ,gecenin zemheri ayazında Can çıkmaz,kıvranır dururum Sabaha eremem karabasanlarla Güneş sancılarıyla doğarken, geceye küskün Yedi rengi setrolur,leb,ine dolan yağmurla Yıldızlar veda ediyor geceye,solan ışıklarıyla üzgün Eşlik ediyor yağmur, akan gözyaşlarıma Her yanım dil,figar,sinem feyh düğüm düğüm Tadammüd namümkün,zeval yok sabahlara Mu,teriz olmaya bu can,hakka ise vuslatım Eyvallah der koşarım ,acundan firakıma Sevdam cürmane oldu çokmuş günahım Kavruldu cesed,i misalim cahim kuyusunda Ayaz vurdu , kavrulan cesedime, ayrıldı kemiğimden etim Yazım, baharım zayi, ömür teneşir taşında Son nefesse aldığım, tevhid çeker veririm.. Asuman: gökyzü Bişpul: dağınık Memkür: pis Mu,teriz: şikayet,itiraz Cürmane: ceza Zeval: vakit Can.azar: acılı, hüzünlü Dil,figar: paramparça, feyh:kanamak |