Dosta mektup...



Anlatayim çektuğum dertlerun birkaçini;
Okurken, yurecuğun tutuşmasun ucindan
Sorarsan memleketun doymişini, açini;
Hepsinun ağzi yanuk, efkârun marpucindan.

--


Kimi bulmuş lokmayı getirir tomar tomar
Kimi kendinden aciz, felekten yemiş şamar
Kimi fâni canlıdan, eşyadan medet umar
Kimisi piyangodan, kimi çam ağacından.




Zorlaştı insanların açgözünü doyurmak
Erteye bırakılmış, namus iffet kayırmak
Eğri ile doğruyu böyle midir ayırmak?
Çoğu zenginlik diye vazgeçmiş amacından.




Mangıra endekslenmiş, akıl taşıyan file
Sonrası; "eli muhtaç" kirpikleri mendile
Söz dinlemez kulaklar, zorlasan da nafile
Geçmezler adamlığın onurlu yamacından.




Okuyan ahbaplarım, "kabahâtin var" derse
Yazıktır, cezasını habu garip öderse
Eğer ki; düzelmeyip işler böyle giderse
Kim kurtaracak beni kederin kıskacından?






mehmet ziya dinç
30 aralık 2014