kırbalarında şiire suyu taşıyanlara
karanlığın kesif kokusunu içlerine susa susa çeker onlar
esin perilerinin kasklarına öksüz çocukların suratına çarpa çarpa.. toprak gibidirler onlar saçlarından alınlarına dökülür ol dikenli nakarat onlardan biriyim en içli ben ağlarım en uzun en kederli ben dalarım uzaklara epriyen her yağmur damlasında.. sözlerinin uyaklarında hep aynı ağıt sarsıla sarsıla burkulur yürekleri devrik cümlelerde binlerce muamma saklıdır sanır onlar keder kokan satır aralarında hüzünlerinde sürfile nakış dil-bendi duruş var bakışlarında.. kimi sessizce ağlar beton binalarla fısıltıyla sayıklar kimi bozkırda yitmiş rüzgarlara dillerinde bir ninni yüreklerinde bir siccin avare avare dolanırlar Allah’ın web sayfalarında.. sabırsızdırlar epik hayalleri ve lirik sevdaları vardır bağırdıkları gülün çehresinden yayılırlar tüm kuyulara tedirgin bakışlarla yürüdüm epey an geçtim hikayelerinden diyafram çivilerimdeki küflü bakışlarla.. susuşlarına sinen benim çığlığımdır en iyi ben haykırırım en acı ben gülümserim en hazin en kederli onlardan biriyim.. |
bilmiyorum
neyi bilmediğimi bile
bilmiyorum
şiirin bana hissettirdiği