herkes ressamıdır en az bir yüzünYüzümde Güldükçe derinleşen izler var Senden ondan geçmişten gelecek sanıp bekleyeceklerimden ve beklemekten vazgeçtiklerimden Ama kim bilir çıkar ummadığım anda karşıma Giderken Bir çift göz olur ardımda Slov bir şarkı gibi düşer fikrimden Özlemek sevgilim Günü yarına bağlayan umut Beklemek bayram sabahını Rugan pabuçlarını giymek için Yan yana dizdiğin noktalardan bir doğru geçirmek cetvelsiz Yani olursa beklenen bir büyük sevinç Bölüştürmek hayata kısacık an’ı “Güzeldi bee” deyip övünmek Bak işte şımartılmak istiyorum yine Daha da derinleştirmek için izlerimi En çok sen ol yüzümde taşıdığım diye Aynaya bakıyorum sık sık İkimizin yerine Akşam oluyor gözlerine ne zaman baksam Sen de kasım ben diyeyim aralık Yüreğim ekinsiz toprak Bakışların yağmur yüklü bulutlar Bak işte üzülüyorum yine söyledikçe Zihnimde yollanmamış mektuplar Sen harf oluyorsun her sözcükte kanayan Ben kalem Fark et istiyorum; Başkası değil Benim Yüzüne zamanı yazan |
sonrasıda keşke öyle olsaymış