AKŞAMA ÇOK VARBu güz bahçeleri; solgun çağı ömrün... Kapanır kapılar; sen, kendine sürgün. Bu sükût, iplik iplik ve ince ince... Sarar ruhu bırakmaz, hüzne değince. Bir örümcek ağı kurar sana uzlet; Çırpınırken o ağda, kendini seyret! Bir masal kahramanı sanki peşinde, Ne yaşanmışsa dün, bir anın içinde. İşler zaman, dakika şaşmaz saatler; Nerde gençliğin, söyle, nerde vaatler? Anlarsın şifa vardır her unutuşta, Kimler terk etti kalbi son savruluşta. Geç git, harında pişmanlıklar küllensin; Yaşayan, biraz da sevmeyi öğrensin! Hayat lâstik gibi, asıldıkça uzar; Parçala! Çık ağından, akşama çok var! |