iyi uykular
ergenliğimden kalma bir yara
nah şuramda nasıl yaktığını anlatamam yıllar her şeyi hiç ederken nasılda tazeliğini koruyor ne kanıyor, ne de kapanıyor aklıma düşmüyor gibi ama düştü mü gitmek bilmiyor, örümcek ağlarıyla benliğimi sarmalıyor. dedim ya nah şuramda, ne kalbimde ne beynimde, içimin en içinde hayallerimi, umutlarımı, gazete kağıdından yaptığım uçurtmamı,pullarla süslediğim plastik arabamı,annemin göz yaşlarını sakladığım yerde, içimin en içinde nah şuramda. oysa büyüdüm üzerlerine kürekler dolusu yıllar dökmüştüm. gecekondu hayatı çocukluğumun bitmek bilmeyen sancısı yoksullukmuydu utancım neden aile fotoğrafımız yoktu ne ara öksüz kalmıştım yavru kedi gibi miyavlamalarım gözyaşlarımdı aslında . el sallamalarım tek yönlü yolların ardından. artık tahammülsüzüm kollarım yorgun şimdi ihtiyaç fazlası reyonu gibi fazla iyi yaşıyorum hayata duyduğum bu öfkem ve kinim tamamlanmamış kişiliğimdir aslında, tamamlanmamış çocukluğumun ardından. bilmiyorum çocuklarımın odalarına gidip iyi uykular demek ay ışığının varlığına yataklarının başında şahit olmak. bazen bu dünyanın gerçek olduğunu düşünmek istiyorum. kalem,kağıt,kitap ve defter dağınıklığı ne kadar huzur verici anlatamam. çatıya asılmış çamaşır kokularını pazar sandıklarına ektiğimiz biberleri,kanadı kırık kumrumu yavru kedilerimi severdim ama özlemedim..! yinede sadece bir kere her neredeysen sadece bir kere bana bu gün iyi uykular dermisin. bugün yine çok karanlık. |