*ELİF*ELİF *DİYEGüneşin, son batışışının mâbedindeyim. kardelenlerin güneşe hasretinin son demdeyim.. Duaya açılan seherin kapısında köleyim, efendim, Sesiz gemiler geçer mavi pancurlu pencerelerde , Derya/yı taşırken evrene ârafın en ,kuytu seherindeyim . Felek ezgi çalsın ,rüzgar senfoni güller hûşu ile açarken bu rît/îm ,hiç bozulmasın . Naif,damlalar yaprakların ince çizgilerinde, toprağa yol alırken sessizce . Ellerin yüzlerde nura bulandığı ,demler bu demler .. Yağmur taneleri ,güle amberi harmonilerken , Karaburun dağlarında pamukcuk açar bembeyaz Yedi çeşit kekik var / ki ,buram buram ne hoş râhîâsı Ben bi "ceylan gördüm . Gezer "elif elif diye "vurma avcı vurma n olur . Gözlerinde "ben varım...*.* Bu çektiğim ağrılar ömrümden çalan,günahlarıma keffaretmi? Ey ! Vefa ; Ey cefa ,hanginiz dünyaya cok yakıştınız ? Ey !Dünya nerdeydi/ki sefan ? Ey !Vuslat unuttunmu beni ? Yoruldum ,çok yoruldum yaprak döktü ,her yanim ,her yanım hîcrân... nurcihan |