Uğulduyor Yel Yorgunu YapraklarıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 85 yaşında Mendil satan bir dedeye ithafen yazıldı şiir...Resmi Erol Alaçayır hocamız çekmiştir teşekkür ediyorum... Titrek bir iplik vardı hayatla arasında Vuruldu kendi dizlerinden sıcak bir bağ bozumunda... Ne yandan baksa yaralıydı salkım söğüt yüreği. Gürültüye gitti bir teneffüs saati... Sancıyla uyandı bazen azı dişli sabaha. ve Ağır bir uykunun bastırdığı küflü bir akşama... Çektikçe içini eksildi tesbih taneli sonbaharda... Boş zarların içinde yaşadı hayatı ha bire okuyup üfledi başkaları. Tımar tutmadı yılkılı günleri uçuk çalıntısı anılarda yıkandı. Gözleri bulut saçları çığ gülüşünde derin çizgi vardı... Sonsuzluğun bir ucu O bir ucu sabırdı. Dizildi yalnızlık katar katar uzun hava çaldı yıkım tümcesi Gazete hüznü ile baktı raylara yağdı içine dolu dolu yaşamkeş yılların yağmuru... Taşıdı sırtında seksen beş yaşın yükünü Sonu belli bir dramada bekleme salonu yoktu umudun... Acı bandıralı gemi yolunu çoktan tutmuştu. Demir atsa da bir sürü kafiyeye ölüm şakağından vurulmuştu. Öfkesi gülümseyen dudağının kıyısına vurmuştu... Ferda Özsoy |
dinlerken düşündüren dizelerdi kutlarım yüreğine sağlık can arkadaşım sevgiler