Sazan pullarını bilir misin ahi kızı
Bir çakının ucuyla ayrılırken denizden.
Kuru karanfil tadında rüzgarın
Buğday savuran kadınlara
Hep ölü bir çocuk getirdiğini.
Babaların kesik parmaklarında
Namus emerken çocuklar
bin türlü kıraattan sonra düşen cemreyi

bilir misin
Bu yere serilen seccade
kırılan ayaklarına gerilmiş bir yay
ses vermeyince kaldırmaz kıyama
bir alev gibi parlar ve söner gözlerinde

bilir misin ahi kızı
Gerilip savaklardan bir incir çekirdeğine kadar
her an sekerat-ı mevt
boylu boyunca mezalim ömrüne
aksi sarı bir kakülle yanaklarına dökülen
aynadaki suret sana ait değil

bilirisin ahi kızı bilirsin
ama nar dökümü demişler dudaklarına
öyle bi bahar yürümüş ki üzerinde
yapraklar dökülse bile
meyvelenir ağaçlar
sen yinede cemrelerin düşütüğünü unutma
unutmaki haşreden
karıncanın ayaklarından ziyade
duysun sesini


Ahmet Serdar OĞUZ