yusuf kuyuyu şair şiiri terk ettişehirlerden ihtilallerden eylülden ve yağlı ilmeklerden geçtim koşarak adını bilmediğim ırmaklardan. sümbülden papatyadan gülden gah ıslıklayarak gah korkuyla felak nas okuyarak geçtim çakırkeyf sokakları. züleyhaya da meg ryan’a da ayetler okudum aynı tekasür’den.. köpekler çakallar ulurken. ululadım aşkı. iman etmeye zorladım yüreğimi sıkarak dişlerimi. inanmaya çalıştım zülfikâra ebu zerr-i gıfariye. bir tas süte. bir kuru ekmeğe. bir çöl yetimliğine bir devrime. annem pencere kenarında dualar büyütürken.. neden bulunmaz şimdi umudun ılık sıratında direnen bir derviş. ve nedendir ölüme gülümseyen bir savaşçı bulmanın imkansızlığı. ah ki hep aynı encamı arar insan hayatta. yanlış yollar ve zamansız sevdalar uğruna korkakların sırıtarak çizdikleri sınırlarda nedendir çocukların menfî israfatı.. ıskaladığım doğruları vardır elbet hayatın. nerede ve neye yarar bu hiç bilmedim. ve olduğum gibi görünemedim kalabalıklarda. yadırgadım yerimi. yadırgandı çarmıha gerilmiş hallerim. ne kuyuyu terk ettim ne zindanı ne züleyhayı. ne ebuzer kaldı kolumda ne de zülfikârıyla ali. şimdi ne zaman kendimden kaçmaya yeltensem ya ısırarak dilime aldım bir şiiri ya da bir şiire gizlendim alıp gözkapağıma sevdayı.. |
Hangi birine.sabır var, inanışlara saygı var, hayatın acımasızlığına tatlı bir sıtem var
Kısacası hayat dersi var. Edebi değeri yüksek bir paylaşım.
Yüreğinize sağlık hocam saygılsr