ruhbanlık okulunda niyaz sahibi bir devrimci,
ağlama duvarlarında karikatürize edilmiş suratlar,
göğe açılan avuçlarda terli iddialar,
ve sonsuz bir hüzün yığını çalgıcı kesesinde.

ayakta kalmış ölümün ihtişamlı ebeveyni,
tek sıra dizilmekte mesafeli vagonlar,
soysuz bir şarkı notasıdır azmettirici,
parmağının ucunda tetik
hayta zamanın.

bir keresinde diye başlayan tüm hikayeler ölü,
ölü yaban hayvanları.
bir ırgat gibi beli bükük ihtiyarlar, omuzlarında yükü tüm zamanın.

debelenip duruyor ayakları üstünde dünya,
haşereler cemiyeti teyakkuzda,
merdiven altı bir sevda yankısı bu.
içi ısınıyor insan soyunun,
mahşere buçuk kala.

hırlayan cümleler boğaz turunda,
genzimde dul bir tiyatro.
atanamamış şiirler parmak uçlarımda,
öyküsüne öykündüğüm bir tanrıça kelimeler.

#abdullahcemek / yanılsama