Kim Bilir Belki
sokak güzeldi
iki yanında ağaçlarıyla geniş kuş bakışı gölgeler kımıldıyor yaprağın işi bu ışığın ve aklın ilk adımını atsın istiyor şair uykuya dalıp biliyorum çok uzak değil olsa olsa elli bilemedin yüz olsun hadi belkide henüz bir kaç gün geçti aramızdan şiir hareket etmeli şu parkın içinde salıncak aşarsa çitin boyunu bahçe kırık bir plağın ucuna değer değmez kaybolacağız ilk durak göğe bakmak olsun ya da merdivenleri hızlıca çıkan biri sislerin içinden geçip ucuzundan sevdiğine bir sepet elma götürmeli alnını büzüp bakıyorsun tanrıyla konuşur gibi bekle bekle ki gelsin kuyular ellerini bir ip gibi uzatan duygunun hangi renk olduğunu öğrensin bizi duyan yok mu gözlerini kapatıp beyaz yelkenler ve martılar dalgalar ve kürek deniz deyince çık bulut deyince çıkma demeden önce ölmek ne yelkovan kuşlarının peşi sıra mavi gözlü dev çınarı senden çok çocuklar sevdi seneler evvel bir marangozdan duymuştum bunu çoğalınca güneşli günler ve ormanların kardeşliği camsız olacaktı Vatslav caddesinin vitrinleri çok yürüdük mü bilmiyorum ayaklarınıza bakmaktan seçemedim yüzünüzü kirpiklerimi kısıp kalem yontarken yıldızlar bir bir kayıverdi ucundan çekiştirip gelmek istedim lakin sizi yazmak daha güzeldi. |
şu öteki incinmişlikler
ve bundan şundan ötürü
bi bahçe çitinden uzatmak gözlerini yeşilliğine
uzanamamak ellerini
o çocukça korku tetikte
izlemek de bi’ avuntu..
bakışlarımızla beslenir büyülenir belki renkler..
yüreğine iç çekerse..derin derin.liğine
k.im bilir
~~