derin bir yerden gülümsüyorum deyince ona geri dönmedim
kulaklarım kapalı yürüdüm nehir boyunca
kayalara çarptım eğimli yokuşlardan indim fakat
bırakmadı yalnızlığımın sesi beni

beş kala saçmalaması yada on geçe
olduğun köşeyi belirtmeye dair her şey öldürüyor beni
bana yumuşak hislerden bahset
ölüler okşanır mı
ya da mutlu olabilirler mi sonsuza dek
onu söyle

çırağın çarığını yırtmışlar
evet bir çağrışım sonrası literatür faslı böyle yürüdü
lakin dışlamaya kalkmayın sakın
şiirin içinden çıkıp size bakmak istemiyorum

iki karıncanın karartısı gecemize eşlik etti
düşünün ki sizden daha büyük mahlukatlardan kaçıyorsunuz
nasıl olsa sesimizi kimse duymaz deyip
saklanıyorsunuz varoluşunuzun arkasına

burası dünya arkadaşlar
nefesiniz kendi içine dökülür
fakat kaybederek yaşarız hepimiz
saflığımız sarı kumsalda karanlık
tekrar eder
alaycı dalgalarda.