Baygın bakışısular kirlendi bakışların da öğle çiçekleri gibi baygın bakmıyor artık güneş ışığı dökülmüyor kirpiklerinden koşarak gelmiyor asi ayakların sanki kırılmış dizinden senden önce konuşmuyor gözlerin eğiliyor başka tarafa yönünü şaşırmış gezegen hep kendi ekseninde dönüyor ya da döndürülüyor bir kadın elinde fengire gibi nasıl bakardın içmek isterce duru tatlı suları çölde susuz kalmış yolcu eğilirdi kendini gördüğü suya kana kana içerdi kimse yokmuşca küçülürdü dünya sıksan suyunu çıkarırdın hayatın engeller ayağına batan deniz kumuydu hazinen gözlerinde ışıyan deniz yıldızı damarlarından akan ılık kan, rüyan tekrar tekrar görmek istediğin ne köreltti bilmem o baygın bakışı kanadı yolunmuş bir horoz gibi seni civcivler didikliyor bir sürü bakış yiyiyor gözleriyle tüylerin dökülüyor nerden baksam geceyi görüyorum müjdelemiyorsun artık sabahı! 20. 10. 2014 / Nazik Gülünay |
Üzülmek kolay şey, sevilmediğini bilince
Ellerine sağlık usta.