Uçurtmalardönüp baktım arkama minarelerin ötesinde kaybolmuş güneş yeni bir hüzne kavuşurken akşam gecenin yağmurlarını içiyor bir köpek boynunda tasması eğreti duruyor kuş sesleri dağıtamıyor akşama sarılan hüznü boğazıma kadar sen doluyum şu dökülen yapraklar kadar özlem çevrelemiş çeperimi kaç tepenin arkasında göl saklıyor genç adımlarımı çıkarsak en son tepeye ay’a kuyruk olan uçurtmamı yakalayacağım çocuk ellerimle güneşin gözlerine bak depresyon başlamadan önce sevdanın son çiçeklerini aç ki yollar sana açılsın sıcak bir sevgili gibi sarı papatyalar takılmış saçında bir gelincik dalgalansın bahar gelsin yeniden bahara çok var deme umutsuzluk umudumun içi sevgi kardeşlik dolu eşeğiyim insanlığın ne kadar güzel şey varsa yükle sırtıma ölene dek taşıyayım bir varsam akşamın sabahına yorulmadan gece yolcuları umut atları koşsa dört nala yanaklarında gül açsa çocukların karanlığı unutun desem bir daha yüzünü bile asmayacak gökyüzü alın bu uçurtmalar da sizin hâdi göğü uçurun! 19. 10. 2014 / Nazik Gülünay |
çık bak
güneş göz kırpıyor insanlığa
her yağmur yıkıyor biraz daha kötülükleri.
Ya ölenler deme bana..
Ölümlü dünya.. Gelecek kapımızda. Buyur sevelim bir birimizi,..Buyur elim elinde.
Çok anlamlı bir o kadar güzel bir şiirdi canım.
Senin yüreğinde umut çiçekleri hiç solmasın diyorum.
Sevgimle canım.