Kuru yalnızlık..
hayat kısa,
beklemeler uzun ve yorgun biraz da kırgın.. uzak bir el şimdi bakmakla yetindiğim umut.. düşsem tutmaz, kırılsam dokunmaz, ağlasam bakmaz, asuman kadar ırak.. oysa yağmur olup yağsa yeryüzüme, tüm iliklerim ıslanacak ve ben… ben huzurlu olacaktım! kuru bir toprağım şimdi, yağmurum yok, geçmez yanımda ne dere, ne akarsu.. ve ben Nil’e hasret susuz yüreğimle.. bir hicran ki bu gidişler, gözyaşlarım yağmur gibi düşer yollara, hiç yetişmez yolculara.. çılgınca bir deprem bu kaç kere yıkılacak hayallerim, her defasında dua’yla topladığım kırıklarım.. hayat diyorum; çok kısa artık.. çilem ki en uzun destan, kahramanı olmayan.. Semra’m Öztekin |