gökte ay var, bir de yıldızlar..

yeryüzünde hüznü var, bir de susmuşluğu.
şehir, gecenin karanlığında kayıp.
O, kaybolmuşluğun kuyusunda.
gökte ay var, bir de yıldızlar,
gece de karanlık,
karanlıkta kaybolmuşluk.

uykusuna yatarken insanlar
ayakta dikilir bir çift ayak,
aralanır perdeler
ve diker gözlerini semaya
gökte ay var bir de yıldızlar.
Sonra heybesinde saklı dualar..

Yapayalnız duruyordu şehrin sokakları..
Açıkta kalan evlerin ışıkları da sönmeye yavaş yavaş.
Evin duvarları içerisinde ne yaşayışlar var, diye içlendi
Uzak duruyor her görünmeyen,
Yakın duruyor görünen her şey..
Ay yakın ve görünen, bir o kadar da uzak
Evin duvarları yakın, ama görünmeyeni ile uzak.
Gökte ay var bir de yıldızlar..
Gökyüzünde hep umut var bir de maveralar.
Yeryüzünde haset var bir de ayrılıklar..

Perdeyle kapattı semayı .
Sonra,
Yüreğini gökyüzüne astı, ay ve yıldızlarla..
Düşlerini yastık,
dualarını da üstüne örttü..


Semra Öztekin