Yorgun..
yorgunum
hem de çok.. üstüme yorganı çekip aylarca uyuyacak kadar. tekrar dünyaya gelsem, var olan tüm kırgınlıkları yaşamayacak kadar.. hatta sevmelerimi kusacak kadar! dışarıda yürürken kaldırımlara çıkamayacak kadar mecalsiz dizlerim. kuş olup kanatlansam, uçamayacak kadar gönülsüz. bir omuz bulsam, başımı koyup ağlamayacak kadar hareketsiz. unutulmuş ummanında boğulsam unutamayacak kadar ölmeyen bir yanım.. yaslasam başımı tüm geçmişe, bir adım gidemeyecek kadar yorgun.. tüm hıçkırıklar toplansa karşımda bir vaveyla olmayacak kadar bitkin.. kaç yaş yuvarlanır insan bu dünya sırtında zira çok yorgunum yaşımdan çok yaşamaktan.. Semra’m Öztekin |
Yaşamak, yaşlanmaktır.