Yalnızlık kokan yüreğimin Başkenti..
İstiklal caddesi..

Aklımda binlerce düşünceyle dalıp aktıgım,
Yanımda çoğalan insan kalabalıgı..
Baktıgım her çehrede, farklı öykü simaları..

İstiklal..
Usulca geçerken senden,
Kaç denli gözyaşlarıma,
Kaç gülüşüme şahit oldun,
Sonra kaç yalnızlığıma dost oldun..

Hayır hayır..
Yalnızlık, başka insanların yoklugu değildi bilirsin..
Ve ben sende hiç yalnız kalmadım..

Bunu dille getirse yolların,
Konuşsa şu tramvay yayların..
Sokak müzisyenlerinin ezber bozan tınıları,
Sonra,
Yıllarca hiç eksilmeyen o fon müziği..
Ahh..
Her hüznüme ortak olan sana ait ne varsa dile gelebilseydi,
Yalnız kalmadıgımı anlatırlardı..

İstiklal.
Bak yine ben geldim
Kimseye anlatamadığım onca öykülerle yine sendeyim..

Sen gibiyim yine,
Bogazıma kadar kalabalık cümlelerim,
Harflerim karışık,
Umutlarım koşuşturmalı..


Kızma ama,
Eskimeye yüz tutan fon müziğim çalınmıyor artık bu yolda..
Taktim kulaklığımı,vera şiirini dinliyorum..
Bu sefer böyle kabul et gelişimi..

Sonra her mısrasına eşlik ediyorum mırıldanarak;
“Asırlardan uzat ellerini Vera,ellerini bulur ellerim bir grozni kuşatmasında.!”
Sonra başka bir mısra:
“Söylesene Vera, çocuklara sıkılan hangi kurşun kahpece değildir.!”

Öfke sarıyor bedenimi tüm zalimlere karşı,her dinleyişimde..
Duyuyor musun.!

Bir kavgam başladı sorma,
Aşk işledi bu yüreğimi..Hı hı aşk dedim işte..
karmakarşık bir şey işte,içimi parçalıyor..
Ve her gece yaşıyorum bu aşkı uykularımda..
Çocukar geliyor rüyalarıma,
Ayaklarıma dolanan siyah yüzlü,cılız çocuklar..

Gelmesin şu tünel sesi.! Bölünmesin sohbetimiz.!
Kıyamet gibi kalabalıgın varken
İçimde sükunetini taşıyorum,
Sana Çocuklar diyorum, dava diyorum.!
Anlamıyor musun.!
Daha çok hikayem var anlatacağım..
Duysan bu sevdalı davamı,
O zaman biter bu kavgam..

İstiklal caddesi..
Düşüncelerimin özgür meydanı..
Her yürek acıma şahit olan,
Yüreğimin ritmini dinleyen sokak..

Ama herkesçe kötü bilinen mekan..
…

Semra’m Öztekin

08.01.2013