Eylülü Solumak Seninle Gülümlimon çiçekleri açıyor yıkıldıkça örülen duvar renginde Ay ışığı ile yıkanıyor yüreklerimiz gözlerimizden geçiyor bütün denizler Öksürerek uyanıyoruz zamanın en güzel döşeğinde Beşikleniyor eylül hışırdayarak çekiyoruz üzerimize sonbaharı Çivilenen cam dibinde birikitiyoruz ahşap kalabalığında bir yığın sarı yaprağı Kapatıyoruz yıldızlı gecelere perdelerimizi Ölü yazı süpürürken rüzgar... Yeni doğmuş bebek kokusunda gülüşlerimiz dağılıyor tenimizin üzerinde çarşaf gibi nefesimiz Dudaklarımızın ıslığında yepyeni bir sevda nefesleniyor dün gibi eski bir plakta. Kokulu bir dağ çileği eşlik ediyor odamıza Dudaklarına sarılıyoruz şarkıların gebe bırakıyoruz anı, sallanan kollarımızda... Bir çift göz kilometreler akıtıyor alevistan oluyor iki boşluk arası kıvılcım Yanıyor can pervanesinde aşk mum içinde eriyor sessizlik al bir gülde titriyor tok seda... Ayakları yerden kesiliyor ürkek gözlerle sevişen kuşların. Mor bir bekleyiş damlatıyor son damla şiire su veriyor sevinç düşleri ile gözlerimizi kapatan eller... Bir basamak daha çıkıyoruz birbirimize karışmak için.... Sökülüyor parmaklarımız her mısrada kolay değildir beyit olmak çıplak bir ağaçta. Gün değmemiş girdapta yere düşerse iki nokta arası bir yaprak Sen gömülü sevgimiz kök salacak yaşadığımız mezarda... Ferda Özsoy |
Bir sevda masalıydı gözlerimde canlanan.Güçlü ve bitimsiz bir sevda sanki.
Çok içten bir anlatımdı.Tebrikler saygılar şaire.