Tekerrürdüm...
Defalarca kovulduğum bir çift yeşil göze
şiirler adıyordum.
Canına kastediyordum günaha değmemiş bir genç kızın.
Alnımdaki leke olmadan
senin cehennemine girilmez sanıyordum.

Kısır döngüydüm...
Parmak uçlarım hissizleşiyordu kimi zaman
Ve üzerimde en çok kirli bir geçmiş taşıyordum.
Ne yapsam resmini çizdiğim
şehrin betonarme tuvallerine
adımı bir türlü yazamıyordum.

Çıkmaz sokaktım.
Yine de
aynı başım eğilmiş önüme
ve ellerim ceplerimde
Dahası dudaklarım katran karası
Yürüyordum..
Kanıma sık sık nükseden serserilikle
naralar atıyordum.

Bir aralar da gettoydum.
Berlin duvarına şiirler bile yazdım
kandan mürekkeple.

Cesurdum.
Sanço pançoydum çünkü.
Eğerimin üzerindeki Don Kişot kadar
gözükaraydım da oysa.
Kayıtlara böyle geçsin.
Yel değirmenlerine ilk mızrağı atandım.

Küldüm halbuki
Yeniden doğmak içten bile değilken
rüzgardın sen.
Bir kelebeğin kanat çırpışının neden
olduğu fırtınaydın
Ve yağmurdun en çok.
Mazgallarından süzüp adamlığımı
denize ulaştırandın.

Sendin o
Evsiz çocukların düşlerini çalan,
Sol yanimdaki kitapta en çok ismi geçen kadın,
Günahın diğer adıydın.
Tablasında yanıp giderken sigaram,
masanın diğer ucundaki kadehe yasladığım fotoğraftaydın.
Gülüyordun
Kirpik uçlarında bir aldatışın zehirli oklarını saklıyordun.

Yelkovan bir ileri gitse
iki geri geliyordu
Şişeler devriliyordu masalardan
Her türkü ağlatır oluyordu
Ve cızırtılı plaktan yükselen her nota,
Yivinden fırlayan soğuk bir mermi gibi
şakak kemiğimi delip beynimle son dansını yapıyordu.

Öyleya
Haberin yoktu
Ölüyordum...


Cihat KIRDAR