Hata ediyorsun Mamoste.
Kelimeler her seyi mahfediyor.
Iki imge arasi bir ömür baglamissin,
sairlik tasliyorsun.
saraba atilan kül olmamissa siirlerin,
mürekkebinden asiklar dogurmussun ne fayda!

Kalk mamoste.
Uçurtmalar gibi hür ve özgür bir çiglik birakalim gökyüzüne.
Çok sevdigi sehrinden göç eden bir serçenin kanadina takilir da
güneyli bir çocugun gitarinda
çogu kez sarhos agizla da olsa sarki oluruz.
az da olsa amatör lügatlardan süzülüp yan yana iki misra olur,
can buluruz seninle.

Kelimeler her seyi kötü ediyor
ve sen tutamiyorsun dilini.
Her defasinda sevdigini söylüyorsun.
Oysa biz kiraya verilmis zamanlari,
eli tetikte bu sevgiyi bitirmek icin aramizda dolasan cellat misali hani,
yelkovanin son döngüsünde,
kaçamak gülüsleri yasiyoruz.
Kalkmak için aksi yöne kalkan iki feribotun siren sesini bekliyoruz...

Seç birini Mamoste.
Bak bu kalem
Bu da hayat..

Akillanmayacaksin mamoste.
Bir önceki cümlede adina küçük harflerle basladim.
Anlamayacaksin.
Yazmaya,
Kan kaybetmeye devam edeceksin o halde.
Ahh Mamoste..
Kelimeler her seyi mahfediyor...


/Cihat KIRDAR/