elinin üstüne koydum elimiellerimi ilk ateşleyendin sen ilk direniş ateşini yakan işçi gibi soluk almasını öğrettin düşlerime ilk yakılan fitilde nasıl indim dağlardan yanına o büyük, o yalnız topluluğun elinin üstüne koydum elimi o gerçeği arayan ellerle birlikte yüreğinin ateşinde göstermiştin ilk Irak’ta büyüyen yangını çıkar odaklarının yaktığı alev öldürüyordu çoluk çocuk tanımadan yine görmüyordu uygar batı batılı yine ihtiyacım var sana gerçek kokulu mektuplarına söyle sevgisizlikten çatlıyor insanlar de sınır tanımıyor tamahlar yine savaş rüzgârlarını saldılar doğuya yine olan masum halka olacak kirli postallar ezecek küçük, çocuk kalpleri temize çekecek kendini batı saklayacak yüzünü kanlı elinin arkasına ellerimiz uzak uzak kalmasın yapılmak istenen belli sevdiğim ayırmak ellerimizi birbirinden başka gidecek yerimiz yok kendimize mülteciyiz 23. 09. 2014 / Nazik Gülünay |
Çok güzel anlatmışsınız durumu yüreğinize sağlık.
Saygılarımla.