Evin içinde hüsün ve hüzün
Dışarda gidilmeye hazırlanmış bir yol…
Gecekondumun rutubet kokulu odasında
Boyalı saçları alımlı, sahte sarışın bir kız ve ben…
Yalvarıyor ağlamaklı bir ses ayakta, sanırım bana ait
“Sana duyduğum aşkı anla sevgilim ve saygı duy
Benimle romanı yazılacak bir aşkı yaşayabilirsin inan
Ben bunun için hazırım.
Sen hakir gördükçe ezilsem de
seni sevmekten vaz geçemiyorum.
Lütfen anla beni ve gitme!...”
Sesim onu gitmemeye ikna edemiyor…
İkna edemiyor…
Edemiyor…
Dışarıda ki yol, gidilmek için hazırlanmış.
Gecekondumun rutubet kokulu odasında
Boyalı saçları alımlı
Sahte sarışın kız
bacaklarının arasında kırmızı bir çanta oturmakta.

Evin içinde hüsün ve hüzün
Sinirli bir ses, sanırım bana ait, bağırmakta.
“Öyle aşağılayarak bakma gözlerime!
Küfretmek geliyor içimden…
Sana …
Söyle bana, aşkın kaç para?
Beni seviyormuş gibi davranmak için ne kadar istersin?
Tıka basa doldursam torbanı,
Benimle sevişmeye razı olur muydun?
Haydi söylesene kendini bana kaç paraya satarsın?
Susmasana!
Söylesene, aklından geçenleri!”
Evin içinde hüsün ve hüzün
Susmalıyım…
Tamam, sustum, sen konuş artık!
Çok mu ağır konuştum az önce?
Kendini aşağılanmış mı hissediyorsun sevgili?
Bana duyabileceğin aşkın kaç para edebileceğini sordum sana.
Sen de açıklamaya çalıştın,
Aşkının satılık olmadığını süslü cümlelerle abartarak anlattın.
Oysa bana tepkin kızmak olmalıydı.
Hiçbir şey söylememeliydin.
Sinirlenmeliydin konuşamayacak kadar,
Suratın kızarmalıydı öfkeden.
Tercihlerin sürekli paralı gençler,
Çevren hep onlarla dolu,
Elle tutulacak bir aşk yaşamıyorsun hiç…
Oysa benim sana verebileceğim aşk,
Aşkların en güzeli olacak…
Bir kere daha düşün ve kal, gitme!
Gitme ne olur!
Sensizlik ölüm olur bana…

Dışarıda bir yol, yolcusu hüsün…
Gecekondumun rutubet kokulu odasında hüzün
Yeni hayat arkadaşım…