* Daha kaç kadeh devirmeli ayrılığa ?










***










Acın , son defa duraksadi kalbimde.





Bir sonbahar gecesi ayazi düşmüş gökyüzünün.
Bir yanda yokluğun.
Bir yanda içimi dağıttığın ayrığın.
" Gitme " demiştim sana.
Gidersen , hikayenin sonu olurum , kimsenin senden haberi dahi olmaz!
Gidersen , tek bir harf olurum şiir olunmaz!
Ve sen gittin.
Bildiğim bütün ezberlerimi bozdum.
Göğün mabedine astım tüm sevaplarimi.
Kefaretlerimden geçtim!
Paldir küldür yürüdüm tüm caddeleri.
Her sokak başında kaç tinerciye rast geldi gözlerim.
Ve ellerim kiremit tadı bırakti dudaklarıma.
Artık anlıyorum ki biraz daha sensizim!






Yokluğun bu kadar dar olmamalıydi.
Ben sığmalıydım yerime.
Her gece uyku niyetine ayyaş olmamalıydi gözlerim.
Ve sen böyle densiz gitmemeliydin!






Şimdilerde ;
Ayrılığın en çiğ halinde sensizlikle sevisirken yakalıyorum mahrem yerlerimi.
Dudak uçlarım acıya tuz olurken
Ayrılığın alnından öpüyorum secde , secde.
Anlıyorum ki ;
Hiç bir kader seni bana yazmayacak.
Ve hiç bir sabah beni sana sana uyandırmayacak.
" Günaydın " diye inleyemeyecek sesim.
Ve " iyi geceler " diye gözlerim uykuya dalmayacak.
Senin yerin dolmayacak / olmayacak anlıyor musun beni.






Bir istasyon boşluğu şimdi kalbim.
Hep dar tarafında ezilmeye meyilli.
Şimdi gelsen ne fayda
Kirpiklerime kadar sensizim artık!