K/ADIN 2En sessiz, en yürekli ad(a)ımlar düşmüş toprağa yapayalnız bir kadın ortada korku dolu çığlığım karman çorman düşlerin gösterdiği yalanlarlardan sıyrılıp kasvetli karanlıkta uyanacağım kimbilir bir gün öyle bir an gelecek ki şafak bile kurtaramayacak beni başka avuntumda kalmayacak o zaman diyeceksin ki, şuraya otur! kendin olan yabancıyı sev yine.. kendi eşiğinde kendi aynanda kendi aşında ihmal ettiğin yüreğine yaşamınla ziyafet çek kendine...! belki unuttuğun kendine şarap sun ekmek sun kahkahalarınla yankılansın duvarların soy kendi yansımanı aynadan...! mırıldanırken kâh dağılan,kâh toparlanan kaç kez karşılaşmıştı yaşama sancısıyla k/adın en sessiz, en yürekli ad(a)ımlar düşmüş toprağa yapayalnız bir kadın ortada önemsemiyor sıvası dökük duvarları şu dağılgan gönlünü kavradılar her bir yandan belki bir kaç hece, bir dal gibi kuru belki tozlu çayırlarda yitirilmiş safran gibi üstü başı cam kırıklarıyla kaplı... Gün ışığı kurtaracak mı dersin yitip giden fırtınanın dehşet saçan yüzünden? güneşin ocağını da bilirim gecenin ayazını da. |
BU NE BÖYLE HARBİ SEN SIYIRMIŞSIN
Yüreğine emeğine sağlık
NEYSE
:)