bataklıktaki köpükçüğü bile sevdim ben
sert rüzgârlardan geçip
sağanak yağmurlardan beslendim



zihnimde buğulu anların izi
umudun kara göğünden mi çaldım sabrı
iki hayalet miydi ömrümüzden kayıp geçen



kimin adına bu türküler
birbiri ardına düşler
kime bırakıldı gülüşler
yaralar birbirine işler



güzü süse çevirip
hayal etsem o tatlı demlerden birer birer
nasıl da yorgunluğumu alır içimden



sönük gözlerine şöyle bir yaslansam
omuzlarından başlasam öpmeye
senden geçsem
yüreğini titretir mi adım
bak yine geçmiş günlerden söz etti iki gölge



esinti geçiyor geceden
varlığın sıcak duygusunu
rüzgârın akışına bırak
ormanların düşlü çimi karşılar seni
yollarına boncuklar dizer çocuklar
gölgen bana çarpınca
martın solgun yüzü temmuzlaşır
müşfik avuçlarında dinlenirim



gelmedin mi daha?
allak pullak şakaklarımda
o kanlı heceyi sayıklıyorum yine



dizin dibine oturduğum
yalnız geceydi sözlerimi işiten...