Ölüm RengindenÖldürmüşlerdi bizi tam menekşe koparacağımız anda tozun ışığa dönüştüğü zamanda birbirine karışmış dalların arasında şarkı söylemeden beşik sallayan kadınlar arkasında bir bakışı duyar gibi ölülerin bakışı duyarsınız sırtınızda gözlerini diker bize korkulu pencereler kim taşıyabilirdi yüreğinde yıldızları öldürmüşlerdi bizi tam kuşlarla oynadığımız anda gecenin ucunda yanarken yıldızlar şarkımız dillendiği zamanda yum gözlerini yitir kendini karanlıkta o ölümsüz, o yalın unutuşta dilsiz bir çağlayan gibi düşen sesin halkalarında çaresiz dilime çığlık çığlığa geçip gider çocukların üzerinden hayaller ve kadınlar koşar durur kahreden soluğuyla ölülerin bakışı gözlerini diker bize korkulu geceler külden doğurdular gülleri unutulmuş trenlerin anılarıyla büyürken tam kimsenin karşılamadığı anda kimsenin elini sallamadığı zamanda damarlarımda kan ağır ağır yükselirken yaşam yerim oldu sürgündeki zindanım oldu öldürdüler bizi |