Kim Var Kim Yok
kimi var
gülerek uzakları ağırlar ayakları paslanmış iskelenin kararmış yosunlarıyla oynayarak... kimi var zor eder on dakkalık rıhtımı cenneti bulmuş gibi koşar hergün aynı kapıdan içeri girmeye son ana bıraktığını sanarak bütün bir sancıyı... kimi var büyük özen gösterir bütün ilklere ve sonlara vapura en son o biner ve en son o atlar son seferde son vapurun yorgun telaşına ilk son da odur son son da o... kimi de var yardımsever bir çocuğa benzetir çengelköy vapurunu: "estagfurullah... birgün bir çayını içerim ağbi... bir şey değil teyze..." ...tutar yani tutamaz kendini vapuru yazar.... kimi de var ne kim var der ne kim yok yaşar... kağan işçen... |
tebrikler,
esenlikle,
.