KUSURA BAKMAnasıl yürünür yeniden önümde dağ gibi yükselen tepelere günün kahrı keser yolumu,çiçeklerin ölümü yüzünün yanında zulmün sureti görünür sen gel derken,hayat dur der ağır aksak yürür insan’lar aramaya yeltenmez kimse gerçek yüzünü sular kesilir, toprak ölür arkasına bakmaz mı hiç kimse neler olur çölde ne plânlar uygulanır ç’öl üstüne tezatlıklar üstüne sağlanmaya çalışılır sözde denge bayrağımız kirletilirken, indirilir bir yanda bir yanda başka bayraklar yükseltilir milli olma denir,olma ulusalcı falan evrensel değerdir insanlık bir yanda insan’lık öldürülür kusura bakma şiir burnumdan gelirken yaşamak bazı dürtüleri öksürerek çıkarmam olası değil her ülke kendi bacağından asılamıyor fayda mayda da etmiyor diploma’si oyunları devirirken koyunları! gel deme sevdiğim uzanmış yerde yatıyor sevdam insana ulaşmışken göğe çıkamam yeniden yerde insan ölüleri gözleri açık! 6. 8. 2014 / Nazik Gülünay |