Sen Ben ve Şehir
Bu şehir senin,
Renkli ışıklarıda. El ele gezebilen aşıklarıda senin, Süslü camekânlarıda. Sen bu şehrin gülen gözlerisin, Mahcubiyetin yere düşürdüğü yüzüme. Bakarsın fakat görmezsin. Ben bu şehrin sokaklarında paltoyum ; Üzerine örtülmüş bir kimsesizin, Kirlenmiş,çiğnenmiş,ötelenmişim. Varoşlarında nasır tutmuş elleriyim bir işçinin; Yıpranmış,küçülmüş,ceplere gizlenmişim. Nefesimde soğumuş kışlar, Bir kibrit alevinde yanmış sade güneşim; Sönmüş ve kapkara kesilmiş. |