papatya beyazı
Yaralarından zırhını kuşandı kadın,
Papatya beyazlığındaydı. Gecenin simsiyah bakışları altında, Acının kabuğunu soyundu, Çocukluğunu sakladığı çeyiz sandığına Ve sımsıkı yumdu avuçlarını ruhunun Merhametin sıcak dudaklarına. Hayat işte, dedi, Herşey bizler için Ve sustu... Herşey başka türlü nasıl anlatılabilirdi Bir yabancıya. Kınını kesmekten körelmiş kılıç İnsandan başkası mı Ey bilge soruyorum sana Ve soruyorum Mutluluğun yükselen basamaklarından Acıya düşen kanlı resim Neden hâla papatya beyazlığında? |