hoşçakalve her yangın küçük bir kıvılcımla başlar Kimi elleriyle yakar Kimi kalbiyle Çünkü kimi tene dokunur Kimi de cana ... ölümcüldür her veda Bir el sallanır lirik boşluğa Ağır bir yaprak düşer dalından Titreyen o son bakışla Söner Kaybolur ışıklar Söner en büyük yangınlar da Bir perde aralanır evin mutsuzluğundan Dalıp gider gözlerin uzağa Rüzgârın ıslığı Ormanı yutan ses Bir hayal gibi döner Aynadan akis Gitti gelmeyecek der.. Alışkanlıktan fazlasıdır sevmek Vazgeçince anlarsın Ve anlarsın neymiş yaşarken ölmek.. Ağaçlar kurur Çiçekler kurur Ellerinden başlar da insan kurur Bahar aynı bahardır Yağmur aynı yağmur Ama uyanmazlar ne yapsan Gözlerinden akan yaş yetmez olur Bazen içinde bir hüzün büyür Hiç yaşamadığın birşeydir seni kendine çeken Kalbin bir an boğulur Sanki o’dur yanından geçen Zamanın eskitemediği acılar vardır Unutturamadığı yüzler Karanlık gizli denizlerden Ansızın çıkıp gelirler.. Sesler dökülür yıldızlardan Sisli yorgun bir akşamdan Çekip gitmek istersin Uzaktır bütün şehirler Seni çağırır sebepsiz değildir kıyılar Bir ümitle beklersin Yalnızlıklar öğretir gizini yaşamın Hiçbir gidiş sebepsiz değildir Büyük bir yangının Kıvılcımlarını taşır rüzgâr İçten içe yanış sonunda belli eder kendini Elinde bir resim ateş almak üzeredir Ve her yangın küçük bir kıvılcımla başlar.. al..son söz yaşlarım sevgilim hoşçakal.. |