...


Aşram şimdilik yalnızca selam

Közüm
az önce yakıp gitti çocuk çobanlar

gerdanında bıçaklar yüzdürülen baharken orta doğu
tıka basa çocuk cesetleriyle uyumakta kutsal sözcükler

Dua edenlere rastlanan kimsesizlikte dağların arasından sızar ışık
yüceltisine sığındığım kadar çocuğuyum ben de Allahın
büyük çareler içerisinde muhteşem çaresizlik

işitiyor musunuz siz de
kimsesizler mezarlığında yükseliyor Banyan ağacı
koyu bir gölge

Aşram sana bin selam, ıssızlığından içimizin

ben közüm
anam üzerimi örtmeye gitti
sesinde bir kurşun uğultusu
derin

bir kolumu şuradan çıkardılar
öbürü bilyelerimi saklamaya durmuştu az önceydi, demin

ben şurasında duruyordum binyıllarlık bir özlemin
sıcaktım, sımsıcak
bana da dokunuyor buzdan bir nehir
r o b o s k i, ağır dökümlü bir çelik Aşram

Aşram sana bin selam!
inan ki bu sözcük Kürt dilinden değil


Dikene su vermek olmaz Aşram
nem, büyük bir ırmak

benim noktam yok
virgülüm uzak
şekiller nedir ki yaptıklarımızın yanında
harfler, rakamlar,sonlu ve sonsuzlar
hızında suların ılınmadığı ateşe benzer yaşamak

o bir dağdır Aşram, insanın tırmanıp durduğu
bir dağ
ufacık yükseltilerin bozabildiği

sana bir kalem verdi ’’yaşamak ağrısı’’
her açtığında rengârenk denizlerle doluşan kalem
kağıttan silahların, tahta tabancaların ve turna kuşların var senin

kaç kola ayrıldı gövdem bilmiyorum
her düştüğümde paralandı dizlerim
kalktığımca ırmak, ırmak

Fırat bu dedim Aşram

Aşram sana bin selam ışıltılı bir denizle akacak...




...