gözlerimi yatırır da evrenin kıyısına...
bir katre kan kesilmiş göz yaşı düşer
şiir müsveddelerin sararmış papirüslerinin yüzüne mevsimini kaybetmiş bir tel al gelincik salınır boyun büker koca dağın yamacında ay ışığı düşerken göksuya.. of şimdi yıldızlar ne kadar uzak oysa avuç dolusu yıldız toplardım geceler boyunca gözlerimi yatırır da evrenin kıyısına... artık karanlıklar hükümsüz bende ve bu balıkçı kasabasında oysa gece avuçlarımda narımsı teninde oysa gece gamzelerinin çukurunda can çekişirdi... uçsuz bucaksız çöller gibi şimdi bu kasaba leylasız mecnun misali çamurlu dar patikalar çıkmaz sokaklar oysa ay ışığını yıldızları birde göksuda delirmiş yakamozları sevdayla tütsüleyip ayin yapardık koca çınarın gövdesine uzanıp gökyüzüne umarsızca... zaman kırılırdı en naif yerinden saatler su kesilirdi akrep yelkovana kavuşur susardık o şarkının nakaratında beraber susardık bal damlası gözlerindeki gökkuşaklı sevinçlere karışır da lal kesilirdik... Hasan ODABAŞI |