elais XXII
elais
ardından bir kez bile dönüp bakmıyacağım en acıyan yanıma bir damla göz yaşıyla gömüyorum seni senli dünleri... sol yanımdaki çukura yığıp öbek öbek el değmemiş düşlerimi derdest edip mavileri yitik göğümden... yüreğimi söküp yerinden umarsızca avuçlarımda kölen oldum durdum kapılarında koca bir ömür heba edipte gururu onuru serdim ayaklarına kapanmıştım başımı koyduğum taş kesilesi dizlerine... şimdi zaman durdu bu balıkcı kasabasında göksu çağlayıp akmıyor artık başı karlı koca dağ yıkıldı eteklerinde al gelincikler ak tenli papatyalar açmaz oldu... gökyüzü rengini bulutlar semasını yitirdi geceler zifiri karanlık yıldızlar serilmiyor artık yıldır yıldır yıldızlar bilinmedik adreslerde tutsak ay derdest edilmiş... elais adın gibi güneşimde batmış bu sevda son tufanda ıslanmış bir kaç mısradan ibaret şimdi... salaş balıkçı meyhanesinde yıkılmış bir kaç şişe anason kokusuna sığınmış illegal haykırış son mısra ile hemderdim göz yaşına boğulmuş şimdi bizim olmayan o şarkının nakaratı oraya buraya saçılmış bir kaç pespaye sefil düş dudaklarımın kıyısına sığınmış adını boğduğum kirli bardak... hadi şimdi topla ben ıslağı sen eskilerini kan oturmuş göz bebeklerimin sen bakan yamacından damla damla ve sen elais mutlak mağlubiyetim son bozgunusun bu yüreğin... Hasan ODABAŞI |