ÖLÜM BU OLMALI
Sonra bir yıldız kaydı gökten
Bir ay battı gökyüzümüzün en ince yerinden Gözlerimize hüzünler yerleşti Belki de bir nehir aktı derinlerimizden Sonra yaşanacak ne varsa koyduk bir kenara Birlikte uyanacağımız tüm sabahları Sahilde yapacağımız tüm kahvaltıları kaldırdık ortadan Sonra yattık ölüm uykusuna Hiç uyanmadan… Bir gün doğumu borçlusun artık bana Şöyle en kızılından bir gün batımı belki de Bir dilim gökkuşağı, bir parça yakamoz Kıyısında kahvemizi yudumlayacağımız denizleri Gideceğimiz tüm şehirleri Ve yaşayacağımız tüm geceleri Borçlusun. Artık tutma ellerimi, üşüsünler bırak Bırak artık, bak kollarını açmış bekliyor yalnızlığım Sesin uzaklardan dinlediğim bir ezgi değil artık Artık gözlerinde konaklamayacak yüreğim Bırak beni Bırak Artık Ben bende bile değilim. |