Bayramsıyansısına yürüyor kendi karanlığının kör bir ay tökezliyor düşecek ardına tutunanlarla birlikte bize kâbus rüyadan uyanacak’lar karanlık sularına çalkantılı denizin bir okyanusçuk yansıması güneşin bulmuyor gerçek yerini titreşim ler sureti görüntüde salt belli değil diplerin başı sonu balık alık güzel bir şeylere olta atmak gerek yalan sözlerin düğümünü çözmek öylesine önemli ki bu ışık hüzmesinin hissettirdiği gösterimler, resim şeytana bırakılmayacak kadar dünyalık bir kaç parça maldan daha bayramsı rengârenk şeker tadında günler kursa dostluk çadırlarını ilerde yeni bir manzara çizilse boş tuale paranın, petrolün, patronların kurtulup tutsaklığından yıksa duvarlarını öldürücü tahtların kardeş olduklarını anımsaması insanın gülümsemek kadar kolay olsa haykırmasa çocuklar bile barış barış diye kolay olsa özgürlük insan öldürmekten nereye düştüğünü bilmiyor bombalar yoksul füzeler nereye düştün insanlık! 19. 7. 2014 / Nazik Gülünay |