K/ADINŞehir uyumuş kollarımın arasında göğsü bağrı açık, gök yüzünden çalmış çıplaklığını Yıldızlar... Nereden geliyor bu keder? yıldızlarda kalmış gözleri... Şarkılar söylerdi tutkunun doğuşunda doruğun enginliklerine ine çıka göçtü k/adın Çabaladı düş dünyasının öz kökleriyle birleşmeye göçtü k/adın.. Sevincin acılarını kana kana, aşkın yazgısını aşa yaza döktü k/adın... Yüreğinin yıldızı aydınlatırdı yolunu öylesine apaçık öylesine kocaman dikilirdi k/adın Yıldızlar... Zirvesinde tac olurdu ahh o gözleri; hesapsız kitapsız sunmuştu gururla ve kasımlaşan aşk ile... gitti k/adın... Dalından düşen taze yaprak aşkına baharlaşırdı... Tepeden tırnağa aşk kokan k/adın Neydi adın? KADIN Bir ülkeydi saçları altın gün batımı parlaklığın Ateşli rüzgârdı gözleri Vahşi bir uçurum gece fırtınasında Yıldızlar... Öldü k/adın |