Yok kiunutmaktayım hiçbiri sana çıkmıyor üstelik eğrisi eğri, düzü düz yolların sapsam bir patikaya yine bir ayı çıkacak gibi geri geri gidiyor adımlarım yok ki geçmiş günlerin elimden aldığı varlık har vurup harman savurduğum zaman sana ilerlediğini sandığım her dakika,saat artık başka adımların sahibiyim sensizliğe hüzünlenişleri kaldırıp atıyorum bakıyorum elimdeki yazılmamış sayfalarına defterin adın en gerilerde kalmış üstü çizilmiş ve sönük yalnız üstelik kalabalıklarda gizli köşelere sinmiş hesabını yapmıyor umutsuzlukların yitiyorsun gittikçe uzaklaşıyor,kararıyor ay nasıl bırakmıştı kocaman gölgesini üstümüze sevda nasıl büyür, izlemişti nasıl bulur adımlar birbirini daracık sokaklarda bir gül düşer önüne ışıklardan aşk kutsanır günler yutarken bizi kader bıraktırırken ellerimizi bilmezdik ayrılıklar neler getirir uzayan sevda yollarından bilemezdik böyle umarsız yaşayacağız aynı şehirde göz göze gelsek bile cız etmeyecek içimiz demeyeceğiz bir zamanlar sevdalıydık biz! 15. 07. 2014 / Nazik Gülünay |