hafif bi ritüel ve sonra ruhsal bir çatışma ile birlikte
iç kanamalı sesler,
endişeli,kasvetle dolu hayatlar
ve bilinmeyen bir yerde düşsel cinayetler,,
kimliği belirsiz katiller
sessizliğe giden yolda gerginlik
anomi ve içsel depremler..

parayonak gölgeler
yürüdüğüm her kaldırımda
peşimden geliyorlar.

güneşi vurmak istiyorum
belki o zaman gölgelerden kurtulurum
gergin fay hatları durulur
gitarın tellerinden sessiz çatışmalar çıkmaz
endişe olur kemal,kemal olur huzur
birlikte anılırlar.

şimdi biri çıkıp dicek ki;
sen neden bahsediyorsun,aklım almıyor
ritüel gizemin içinde huzuru arıyorsun
aman tanrım inanamıyorum,
saçmalıyor musun acaba dicek?
bu denli telleri gerginleşen bir dünyada
huzur hangi şehir de ve hangi şehrin sokağında var
hangi şehirde hangi insan mutlu ve umutlu
savaş nerede yok,insanlar nerede ölmüyor
hangi şehirler mülteci almıyor
her taraf dolup taşmış cesetlerle
kalanlar ise benim gibi ve senin gibi sağlıklı olmayan şairler

bir de bi yazar tanıyorum tıpkı benim gibiydi
sadece aramızda nüans farkı vardı
ben yaşıyorum,o ise hitlerin cinayetlerine dayanamayıp intihar etti.

şimdi ne söyleyeceksin bütün bunlardan sonra?

dimağım kurudu.ne söyleyeceği mi bilmiyorum.
az önce az biraz kendimi iyi hissediyordum sanki
senin bu tespitlerinden sonra
akkordum tam bozuldu.

düzelir miyim belki bir intihardan sonra....

temmuz /2014