ÇIK GEL BEGONYAM
Söndürdüm ışıkları, karanlığın koynundayım
Sessizlik bir bulut gibi çökmüş odama Gözlerim yarı uykulu, zihnim bulanık Kimsesizliğimin farkındayım, ağlamaklıyım Bir tıkırtı tırmalıyor kulaklarımı Kapı sesi mi duydum ne Yoksa bana mı öyle geldi Yoksa… Yoksa sen mi geldin Begonyam Acaba tozpembe bir rüyada mıyım? Öyle ağır ki bedenim, kalkamıyorum O kapıyı açmam gerek, biliyorum Ya rüya değilse yaşadıklarım Ya sahiden o kapının ardındaysan Ya dışarıda yağmur varsa Ve... Ya sen o yağmurda ıslandıysan Yok Begonyam, bu riski göze alamam Toparladım gücümü, gözlerimi açıyorum Sabret hassas çiçeğim hemen geliyorum… Ah Tanrım neler oluyor bana böyle Artık dalmak istiyorum gecenin derinliklerine Boşaltıp zihnimin her bir hücresini Kendimi uykunun kollarına atmak istiyorum, Neden hariçten sesler duyuyorum Neden kendimi toparlayamıyorum Bu ayrılığı neden unutamıyorum Tanrım yoksa ben deli mi oluyorum? Her gece aynı şeyleri yaşıyorum Nefesim kesiliyor bazen, tıkanıyorum Susadım, çöl ortasında kalmış gibiyim Ciğerlerim dökülüyor, kan kusuyorum Her sabah ölü gibi çıkıyorum yataktan Evin her köşesinde seni arıyorum Divane gibi dolaşıyorum ortalıkta Çık gel Begonyam, seni çok özlüyorum… Aniden dikil karşımda, bir sürpriz yap bana Renk kat monoton geçen hayatıma, Ben unuttum çoktan aramızda geçenleri Senin gibi, ben de çok pişman oldum Bize göre değilmiş ayrılık Hasretlik harcımız değilmiş bizim Bunu şimdi daha iyi anlıyorum Yokluğun acımasızca yakıyor içimi Çık gel Begonyam, dirhem dirhem ölüyorum… |
Renk kat monoton geçen hayatıma,
Ben unuttum çoktan aramızda geçenleri
Senin gibi, ben de çok pişman oldum
Bize göre değilmiş ayrılık
Hasretlik harcımız değilmiş bizim
Bunu şimdi daha iyi anlıyorum
Yokluğun acımasızca yakıyor içimi
Çık gel Begonyam, dirhem dirhem ölüyorum…
Bu duygu dolu içten şiiri okumuşsa gelir derim üstad
Yüreği kalemi selamlıyorum kalemin daim olsun
______________________________________Selamlar