ÇÖL GÜLÜŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yine mi toprağa kan döküyor çocuklar
Çocuklara mı toprak dökülüyor yoksa Kaktüs susaması ağzın Ne zaman öpsem Al bu gözlerimi ve göm kendi çukuruna Sormam maviyi Bak göğe yaslamış uçurtmasını Ölü çocuklar Hadi inandır içindeki kuraklığı yağmur sesine Aşkı ayakta alkışlasın Tüm ayrılıklar Kalbin yolunu kesen eşkıya Ellerindeki Akdeniz benim… Ve ölüm yorulmasın için Kendi bileklerimi keserim Bozkırın ayazında Gelin tabutu gözler, Dudaklarıma en kırmızı kederi sürerim Yalnızlık saçımda kırık telkari Kan yorulmaz akmaya Bıçaklar, kendini bileyler Çocuk çığlığında Upuzun bir ömrü bi çırpıda giderim |