Sonu Yok
çaresizliğin yalvaran gözleri olmak istemiyorum
sesi olmadan bağıran biri gibi bilirsiniz size kımıldamama sözü vermiş ayrılığın dehşetli ve korkutucu zamanındayız anı yakınlaştırıp ürpermek iyi de tamam da bir sonu yok mu yorulacak ve azalıp bizim gibi arayacak olursa bir sonu yok mu bu işin gördüm çok basit gelişiyordu engele uğramış çarkların nasıl yenildiğini zamanı durdururken yeni sayfalar açan sonsuz varoluşun birine geçti öncesinden söyleyebilmek rüzgarın gücü adına bahtına düşecek damlanın hangi buluttan koptuğunu neden sen değilde o daralıyordu bir kalp esneyebilir miydi bu kadar ait olduğum örtüyü kabul ediyorum bana eklendikçe benim seyrimde onların tabii olasılıkları bizi ilgilendiriyor onlarla var oluyorum evren genişliyor mu ne ruhumun gözleri zaten kendisi yaşarken yeminler ediliyor dahil olmaya bu yemini eden hayatın kendisi kapatınca gözlerini gözlerim zaten kendisi. |