Flora
eski resimlerimle geliyorum sana
hatırlasana bir çocuk incir ağacına çıkıp şarkılar söylemişti hatırlayın hepiniz bana şempanze demiştiniz flora fularlı bir abla rengarenk ıslıklarla aşkı ararken kusurlu ağzını dayayıp öpüşmüştük sonra niye lanetlendik bilmiyorum suların kıyılara vardığı dalgalı sözlerle şaşırıp kaldım alıp yuvarladım yeni sözcükleri köpüklü sular bize baka kaldı hiçbir zamanın uğramadığı bir yenilgi ile boşluğa tutunup şarkılar söylemiştik mutluluklar içinde kalıp kendimize sonsuzluklar dilemiştik uykulu kalbin söylediği mırıltı uyanır uyanmaz güzel sabahlar alıp ışıltılı ormanlara astım kendimi yeniden var olmak için sana seslendim. |