Sensiz Kaldığım İçin
ne kadar içine kapanırsan kapan bir ev
karanlığın içinde yoksan yok olarak dolaşırsın içini gülümset şakacı bulutlara kim bilir bir gün belki güzel günlere uyanırsın olacak olmayacak anlamsızlığının devamı anlayabilmek olsa da zamanı gösterir hissedilenin farkını tarafını seçmek için rastgele iki ayıraç azarlanarak aşağı itilen şaklaban mumyalanmış kelebekler gibi gülümsedi canı olanın var olduğunu anlamak ne zor silkelerken pencereden nevresimleri ağzımı bir kuyuda buldum açık göğe seslenip bana geri dönsün istedim niçin sesimi duyuramıyorum aklıma sensiz kaldığım için olmasın dedim. |