dünyaya yüzünü geriyor
ah o sevgimize sığmayan aşk
her yönüyle onarıcı tükeniş
kuş bakışı bir an
veya anlaman uzun vakitler alacak
belki ucu açık bir anlamsızlık gibi
giderken söylediğin şarkılar
karamsarlık değil
içimi boşaltan
tanrıya yüklediğim ağırlık

anısı yoğun çocuk çığlığında
yere düşenler yuvarlanıyor
sırtları çıplak senin devamın
bağı göz bağı aç kenarlarıyla gören
sesinizde unutulmuş bedenlerimiz
acıya direndikçe
ölüme tutunmak kalıyor içimde
sevgiye inanan belki son gerçek

çekim korkusu
damlalar yağmurlar
yapraklar ve kalabalık bir orman
neden teslim olmuş yanaklarınız yok
bitmeyen döngünün içindesiniz
yara alıyor zaman aşkın koynunda

bir şey bırakıyor senden sonra
sevinç
iyileşmesi her an gülümseyerek
bitmezmiş gibi geliyor bazen
arka arka serin sıcak yağmur kar
buruk tadıyla çekiştiren intihar.