0
Yorum
11
Beğeni
0,0
Puan
501
Okunma
çiçek mi kedi mi deprem mi
söz ağzımı arıyorum
sesimi duyan var mı
karartı karargahında labirentler
çığlık atsanız bile
duyan olmayacak biliyorsunuz
hep bir ağızdan bağıran
bu hayatın sonsuzluğuyuz hepimiz
neden ağlıyorsun ki
zaten boyunu aşan zamanın
sana getirdiği acı
daha da katlanılmaz bir sancı oluyor
gece bekçileri güvercinleri kovalıyor enkazdan
dayan nefes alabilmek için dayan
kuşların kanatlarına sıçrayan sevgiler için
yeşeren tarlalara gülümsemek için
üstündeki bütün ağırlıkları kaldırman gerek
azarladılar dudağımdaki gülümsemeyi
bulutlar içini boşalttı
yeryüzü söylemek istediğini söyledi
şimdi hep bir ağızdan ağlasın bütün çocuklar.
