Siyah ve uzakŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ’Akıl da yorulur kimileyin... yorulur ve derin bir uykuyu arzular. Şiir aklı uykuya yatırabilen bir devadır’ Hepiciğinize teşekkürler... ışığı yırtılan o yolu seviyorum yol ki rüzgarını taşıyor turuncu mevsim, yapraklar sarardığında oturduğum parklar soyuluyor içimde kimse kimsenin parçası değil kimselerin ait olmadığı o yer o yere gidiyoruz, herkes uyuyor ve kuşlar ve olgunlaşmamış üzümler çiçeklerini döken zeytin ağaçları belki birlikte ölerek dururuz bir renk eksik bir renk lacivert tuval kaotik, her şey bölünmüş. şimdi yorgunca itici tren soğukluğu, sayısız yalnızlıkların başlangıcında perdeyi çek, acıyı renge dönüştüren adam gece gölgesi biz ki göle bakan yansımalar bakınca dalgalandık atların ayağı önceden kırıktı bir intihar armonisinde belki iyileşirler belki de öyle bir dertleri yoktur.. Aysu |